Fernando Meira satıldığında çok kızmıştım. Artık UEFA kupasında ilerlemenin hayal, lig şampiyonluğunun ise çok zor olduğunu söylemiştim. Ama Cimbom beni Hamburg'daki maçta çok fena göt etti. Sene başından beri hissettiğimiz bir şey vardı, hep söylüyoruz. Bu takım avrupa maçlarında farklı oynuyordu gerçekten. Keza Hamburg'daki maçta o şartlara rağmen çok iyi bir sonuç çıkarıp olayı Sami Yen'e taşıdı takım. Bana da kapak oldu bu. İyi de oldu.
Sami Yen'deki turu geçeceğimize inanmayan var mıydı? Varolan sorunları göz önüne getirsek dahi garip bir duygu yok muydu hepimizin içinde? Bu sene UEFA'da ilerleyecekti bu takım başka yolu yoktu. Maçı Tophane'de izledim. TV'den Sami Yen'de bir Fenerbahçe derbisi havası olduğunu farkettim. İnanılmaz bir heyecan ve coşku vardı. Stadı geçtim, maçı izlediğim yerde insanların suratlarına bakınca zaten anlaşılıyordu her şey. Her pozisyonda yüreği ağzına gelen, gol atınca ortalığı yıkan TV başındaki insanlar. İnanılmazdı.
İşte bunlara rağmen elendiğimiz için, bu hissi yaşadığım için ve herkesin de bu hissi yaşadığını gördüğüm için dünkü maçta elendiğimizde inanılmaz bir hüzün çöktü üstüme. Yoksa, bu sorunları yaşayan bir takımın UEFA kupasında 4.tur oynamasını ve rakibin Almanya'da şampiyonluğa oynayan bir takım olmasını göz önünde bulundurunca takımımın elenmesine şaşırmıyorum, bu bir başarıdır diyorum.
Ama o duygu yok mu o duygu. O hala içimde. Neden bilmiyorum. Belki Süper Lig hissiyatıdır bu...
Sami Yen'deki turu geçeceğimize inanmayan var mıydı? Varolan sorunları göz önüne getirsek dahi garip bir duygu yok muydu hepimizin içinde? Bu sene UEFA'da ilerleyecekti bu takım başka yolu yoktu. Maçı Tophane'de izledim. TV'den Sami Yen'de bir Fenerbahçe derbisi havası olduğunu farkettim. İnanılmaz bir heyecan ve coşku vardı. Stadı geçtim, maçı izlediğim yerde insanların suratlarına bakınca zaten anlaşılıyordu her şey. Her pozisyonda yüreği ağzına gelen, gol atınca ortalığı yıkan TV başındaki insanlar. İnanılmazdı.
İşte bunlara rağmen elendiğimiz için, bu hissi yaşadığım için ve herkesin de bu hissi yaşadığını gördüğüm için dünkü maçta elendiğimizde inanılmaz bir hüzün çöktü üstüme. Yoksa, bu sorunları yaşayan bir takımın UEFA kupasında 4.tur oynamasını ve rakibin Almanya'da şampiyonluğa oynayan bir takım olmasını göz önünde bulundurunca takımımın elenmesine şaşırmıyorum, bu bir başarıdır diyorum.
Ama o duygu yok mu o duygu. O hala içimde. Neden bilmiyorum. Belki Süper Lig hissiyatıdır bu...
Yorumlar
20 yaşındayım, 7 yıldır tribündeyim, ne fener yenilgileri, ne trömsöler gördüm tribünde de beni bu kadar üzeni olmamıştı.
böyle bitmemesi gerekirdi, geçtiğimiz turu geri dönüp de iade etmek.
çeyrek finalistlere bakınca daha da içim acıyor.